علی رییس شقاقی
وی در 16 سالگی به واسطه اجبار خانواده اش برای تحصیل به اروپا رفت؛ در اتریش گرافیک تبلیغاتی خواند و پس از آن در سوئیس دکوراتور شد و در کنار آن عکاسی را بصورت خودآموز فراگرفت. سرانجام در سال 1354 به کشورش بازگشت و در ایران به کمک کامبیز درم بخش توانست اولین پروژه کاری اش را آغاز کند، به گفته خودش: «آقای درم بخش به من کمک کرد تا در یک عکاسخانه در تهران کاری پیدا کنم. اولین پروژه کاری من عکاسی از فرهنگ سرای نیاوران بود که آقای کامران دیبا سفارشدهنده این کار بود. بخاطر انجام این پروژه بود که بصورت قسطی یک دوربین قطع بزرگ سینار خریدم.» شقاقی همچنین رابطه نزدیکی با مرحوم مسعود معصومی داشته است: « من به واسطه کامبیز درمبخش با مرحوم معصومی آشنا شدم و در بعضی موارد هم از ایشان کمک میگرفتم، چون هر دو در اروپا تحصیل کرده بودیم زبان همدیگر را خوب می فهمیدیم.»
در سال 61 از این عکاس خواسته میشود تا رشته عکاسی را در دانشگاه تهران راه اندازی کند ولی وی از این کار خودداری میکند: «من به دو دلیل این پیشنهاد را قبول نکردم، اولا اینکه رشته تحصیلی من عکاسی نبود و از طرفی به نظر من در آن زمان رشته عکاسی چه از نظر فنی و چه از نظر هنری در حد و اندازه ای نبود که در دانشگاه تدریس شود، من پیشنهاد کردم عکاسی را ابتدا به هنرستان های فنی وارد کنند یا اینکه بجای عکاسی رشته گرافیک تبلیغاتی را به دانشگاه وارد کنند زیرا این رشته ترکیبی بود از گرافیک و عکاسی و کاملا کاربردی بود.»
شقاقی در سال 58 آتلیه شخصی خودش با نام (تله پاتی) را تاسیس میکند که بعدها به (شیدنگار) تغییر نام میدهد و در آن به عکاسی صنعتی و تبلیغاتی میپردازد. وی از سال 84 در ساختمان همین آتلیه، گالری (خارک) را راه اندازی می کند و حدود دو سال بعد هم آموزشگاه (خارک) را تاسیس می کند که به محلی برای کلاس های آموزشی این عکاس تبدیل میشود و در آن با روش مخصوص خودش به تدریس میپرداخته است: «من در کلاس هایم ابتدا کیفیت های مختلف را توصیف میکردم، سپس نور را تعریف میکردم و سعی میکردم مشخص کنم که نور با سطوح و کیفیت های مختلف چگونه ارتباط برقرار میکند. همیشه به مباحث مربوط به زیبایی شناسی علاقه مند بوده ام و به کمک زبان آلمانی در این زمینه همواره مطالعه داشته ام، در کلاس هایم هم سعی میکردم از این دانش زیبایی شناسی استفاده کنم و آن را به شاگردانم منتقل کنم.»
از نظر شقاقی عکاسی تبلیغات کاری یک نفره نیست ولی در ایران معمولا همه مراحل را یک نفر انجام می دهد: «روند عکاسی تبلیغاتی در غرب اینگونه است که ابتدا یک نفر برای کار ایده پردازی میکند، سپس به کمک یک طراح این ایده به تصویر کشیده می شود، در ادامه یک نفر این تصویر و شرایط لازم برای عکاسی از آن را راه اندازی یا (set up) میکند و در آخر وظیفه عکاس است که تصویر نهایی را به ثبت برساند. اما در ایران همه این مراحل را یک نفر به تنهایی انجام می دهد و طبیعتا نمی تواند در همه قسمت ها بصورت تخصصی وظیفه اش را انجام دهد.» علی رییس شقاقی که از جمله اولین عکاسان صنعتی و تبلیغاتی در ایران محسوب میشود از جمله بنیانگذاران انجمن عکاسان صنعتی ایران نیز میباشد، وی در حدود 5 سال است که آتلیه و گالری اش را واگذار و خود را از این کار بازنشسته کرده است.
