دومین جلسه از نشستهای تخصصی بخش عکس با موضوع:
نقش رسانههای اجتماعی در بازاریابی عکاسی صنعتی و تبلیغاتی (چگونه فعالیت عکاسی را به کسب و کار تبدیل کنیم؟)
زمان برگزاری: سه شنبه، ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰
مهمانان:
داریوش کیانی (عکاس صنعتی تبلیغاتی)
روشن نوروزی (عکاس و متخصص علوم ارتباطات)
میزبان:
امید پورآذر (دبیر بخش عکس جشنواره)
در قسمت اول امید پورآذر از مهمانان خواست نقش رسانههای مجازی را در زمینه ساخت یک برند شخصی (برای عکاسان) مشخص کنند. روشن نوروزی در ابتدا تفاوت رسانه و شبکه اجتماعی را توضیح داد: «رسانه بستری است که در آن فردی مشخص دارای امکاناتی ویژه برای ارائه اطلاعات است (سایت اینترنتی یک رسانه اجتماعی است) اما شبکه بستری است که در آن همه افراد دارای امکانات و فرصتهای یکسان هستند (اینستاگرام و توییتر شبکه اجتماعی هستند)» از نظر نوروزی هر عکاس باید در یک رسانه اجتماعی آثار خود را در معرض دید قرار دهد و اگر در شبکههای اجتماعی هم فعالیت دارد باید بین کار و زندگی شخصی خودش خط تفکیکی مشخص لحاظ کند؛ «فعالیت در بستر فضای مجازی نیاز به برنامهریزی منسجم دارد تا فرد نقاط ضعف و قوت خودش و از طرفی فرصتها و تهدیدهای بازار را مدریت کند و فرد باید با توجه به نوع فعالیت خودش رسانه یا شبکه اجتماعی مناسب برای حرفهایش را انتخاب کند.»
داریوش کیانی در تکمیل صحبتهای نوروزی از برخی تجربیات شخصی خودش در این زمینه مثال آورد: «در سال ۸۰ با همکارم در کنار استودیو یک وبسایت هم تاسیس کردیم، در ابتدا انتظار نداشتیم ولی کمی بعد متوجه شدیم برای ما جذب مشتری میکند.» اگرچه کیانی در سال ۸۹ فعالیتهای خود در بستر فضای مجازی را موقتا متوقف میکند ولی «بعدها متوجه شدم فعالیت در بستر سایت و وبلاگ تاثیر زیادی بر کسب و کار من به عنوان یک عکاس داشت و خود تبدیل به گونهای خاص از برندسازی شخصی (Personal Branding) شده بود.» وی در ادامه افزود: «هر وبسایت عموما دو نوع بازدید کننده دارد، نوع اول مشتریانی هستند که به دنبال عکسهایی مشابه با حرفهی خود هستند و نوع دوم مشتریانی هستند که تمایل دارند متفاوت دیده بشوند پس محتوای سایت را با حوصله بررسی میکنند.»کیانی همچنین تاکید دارد که هر وبسایت باید بخشی را هم به محتوای متنی اختصاص دهد تا به کمک آن امکان رصد آن توسط موتورهای جستجوگر بیشتر شود.
در ادامه امید پورآذر این بحث را مطرح کرد که یکی دیگر از جنبههای فعالیت در فضای مجازی برای عکاسان، تعامل و همکاری با رسانههایی بزرگتر مثل آژانسهای عکاسی و سایتهای فروش عکس است. نوروزی درمورد این مبحث افزود: «متاسفانه عکاسان صنعتی و تبلیغاتی ایرانی همواره منتظر سفارش مشتریان خود هستند و از بسیاری از جنبههای بازار مجازی غافل هستند و برای فروش عکسهایشان هیچ تلاشی نمیکنند.» نوروزی معتقد است امروزه بازار فروش عکسهای استوک (عکسهایی که با موضوعاتی مشخص در مطبوعات یا فضای مجازی استفاده میشوند) در سطح جهانی بسیار پر رونق است ولی در ایران توجه زیادی به این امر نمیشود.
داریوش کیانی هم در اینباره معتقد بود یکی از دلایل کمفروغ بودن فروش عکس استوک در ایران عدم آشنایی عکاسان با قوانین کپیرایت است. وی درمورد تجربه شخصی خودش در این زمینه افزود: «متاسفانه نبود پشتوانه قانونی باعث میشود این نوع فعالیتها در ایران بسیار سخت باشد.»
روشن نوروزی در تایید صحبت داریوش کیانی اضافه کرد: «مشکلات ناشی از کپیرایت در همه جای دنیا وجود دارد و مختص ایران نیست، فعالیت در این حوزه میتواند درآمد خوبی داشته باشد.» وی در ادامه این مبحث را مطرح کرد که تداوم فعالیت حرفهای در فضای مجازی برای یک برند عملی دشوار و زمانبر است: «مشتری باید نسبت به برندی که با آن در ارتباط است حس خوبی داشته باشد، ارتباط موثر تنها این نیست که ما و مشتری تنها در یک چرخهی داد و ستد قرار بگیریم، ما باید به مسئولیتهای اجتماعی خود در قبال مشتری عمل کنیم، مثلا گاهی در یک پروژه صرفا در نقش مشاور حاضر شویم.»
از نظر کیانی: «کسب و کاری موفق است که بتواند با مشتری خود ارتباطش را حفظ کند و این مداومت نیازمند این است که عکاس در درجه اول نیاز مشتری را کاملا درک کند و درقبال کارش کاملا مسئولیتپذیر باشد، عکاس نباید صرفا مطیع خواست مشتری باشد، باید با دانش خودش سلیقهی او را ارتقا ببخشد و همین باعث ایجاد نوعی وابستگی به عکاس میشود» پورآذر در تکمیل این گفته اضافه کرد: «رسانههای امروزی میتوانند در این زمینه، یعنی ارتقا سلیقه بسیار موثر باشند، عکاس به کمک رسانهاش محتوایی ارایه میدهد که برای مشتری میتواند مفید و سازنده باشد و این بستگی به خلاقیت عکاس دارد.»