دومین جلسه از نشست­های تخصصی بخش عکس با موضوع:

نقش رسانه‌­های اجتماعی در بازاریابی عکاسی صنعتی و تبلیغاتی (چگونه فعالیت عکاسی را به کسب و کار تبدیل کنیم؟)

زمان برگزاری: سه شنبه، ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰

مهمانان:  

داریوش کیانی (عکاس صنعتی تبلیغاتی)

روشن نوروزی (عکاس و متخصص علوم ارتباطات)

میزبان:

امید پورآذر (دبیر بخش عکس جشنواره)

در قسمت اول امید پورآذر از مهمانان خواست نقش رسانه­‌های مجازی را در زمینه ساخت یک برند شخصی (برای عکاسان) مشخص کنند. ­روشن نوروزی در ابتدا تفاوت رسانه و شبکه اجتماعی را توضیح داد: «رسانه بستری است که در آن فردی مشخص دارای امکاناتی ویژه برای ارائه اطلاعات است (سایت اینترنتی یک رسانه اجتماعی است) اما شبکه بستری است که در آن همه افراد دارای امکانات و فرصت­های یکسان هستند (اینستاگرام و توییتر شبکه اجتماعی هستند)» از نظر نوروزی هر عکاس باید در یک رسانه اجتماعی آثار خود را در معرض دید قرار دهد و اگر در شبکه‌­های اجتماعی هم فعالیت دارد باید بین کار و زندگی شخصی خودش خط تفکیکی مشخص لحاظ کند؛ «فعالیت در بستر فضای مجازی نیاز به برنامه­‌ریزی منسجم دارد تا فرد نقاط ضعف و قوت خودش و از طرفی فرصت­‌ها و تهدیدهای بازار را مدریت کند و فرد باید با توجه به نوع فعالیت خودش رسانه یا شبکه اجتماعی مناسب برای حرفه­ایش را انتخاب کند.»

داریوش کیانی در تکمیل صحبت­های نوروزی از برخی تجربیات شخصی خودش در این زمینه مثال آورد: «در سال ۸۰ با همکارم در کنار استودیو یک وب­سایت هم تاسیس کردیم، در ابتدا انتظار نداشتیم ولی کمی بعد متوجه شدیم برای ما جذب مشتری می­کند.» اگرچه کیانی در سال ۸۹ فعالیت­های خود در بستر فضای مجازی را موقتا متوقف می­کند ولی «بعدها متوجه شدم فعالیت در بستر سایت و وبلاگ تاثیر زیادی بر کسب و کار من به عنوان یک عکاس داشت و خود تبدیل به گونه­ای خاص از برندسازی شخصی (Personal Branding) شده بود.» وی در ادامه افزود: «هر وب­سایت عموما دو نوع بازدید کننده دارد، نوع اول مشتریانی هستند که به دنبال عکس­هایی مشابه با حرفه­ی خود هستند و نوع دوم مشتریانی هستند که تمایل دارند متفاوت دیده بشوند پس محتوای سایت را با حوصله بررسی می­کنند.»کیانی همچنین تاکید دارد که هر وب­سایت باید بخشی را هم به محتوای متنی اختصاص دهد تا به کمک آن امکان رصد آن توسط موتورهای جستجوگر بیشتر شود.

در ادامه امید پورآذر این بحث را مطرح کرد که یکی دیگر از جنبه‌­های فعالیت در فضای مجازی برای عکاسان، تعامل و همکاری با رسانه‌هایی بزرگتر مثل آژانس­های عکاسی و سایت­های فروش عکس است. نوروزی درمورد این مبحث افزود: «متاسفانه عکاسان صنعتی و تبلیغاتی ایرانی همواره منتظر سفارش مشتریان خود هستند و از بسیاری از جنبه­‌های بازار مجازی غافل هستند و برای فروش عکس­هایشان هیچ تلاشی نمی­‌کنند.» نوروزی معتقد است امروزه بازار فروش عکس­های استوک (عکس­هایی که با موضوعاتی مشخص در مطبوعات یا فضای مجازی استفاده می­شوند) در سطح جهانی بسیار پر رونق است ولی در ایران توجه زیادی به این امر نمی­شود.

داریوش کیانی هم در اینباره معتقد بود یکی از دلایل کم­‌فروغ بودن فروش عکس استوک در ایران عدم آشنایی عکاسان با قوانین کپی­‌رایت است. وی درمورد تجربه شخصی خودش در این زمینه افزود: «متاسفانه نبود پشتوانه قانونی باعث می­شود این نوع فعالیت­ها در ایران بسیار سخت باشد.»

روشن نوروزی در تایید صحبت داریوش کیانی اضافه کرد: «مشکلات ناشی از کپی­‌رایت در همه جای دنیا وجود دارد و مختص ایران نیست، فعالیت در این حوزه می­تواند درآمد خوبی داشته باشد.» وی در ادامه این مبحث را مطرح کرد که تداوم فعالیت حرفه­ای در فضای مجازی برای یک برند عملی دشوار و زمان­بر است: «مشتری باید نسبت به برندی که با آن در ارتباط است حس خوبی داشته باشد، ارتباط موثر تنها این نیست که ما و مشتری تنها در یک چرخه‌­ی داد و ستد قرار بگیریم، ما باید به مسئولیت­‌های اجتماعی خود در قبال مشتری عمل کنیم، مثلا گاهی در یک پروژه صرفا در نقش مشاور حاضر ­شویم.»

از نظر کیانی: «کسب و کاری موفق است که بتواند با مشتری خود ارتباطش را حفظ کند و این مداومت نیازمند این است که عکاس در درجه اول نیاز مشتری را کاملا درک کند و درقبال کارش کاملا مسئولیت­‌پذیر باشد، عکاس نباید صرفا مطیع خواست مشتری باشد، باید با دانش خودش سلیقه‌­ی او را ارتقا ببخشد و همین باعث ایجاد نوعی وابستگی به عکاس می­شود» پورآذر در تکمیل این گفته اضافه کرد: «رسانه­‌های امروزی می­توانند در این زمینه، یعنی ارتقا سلیقه بسیار موثر باشند، عکاس به کمک رسانه­‌اش محتوایی ارایه می­دهد که برای مشتری می­تواند مفید و سازنده باشد و این بستگی به خلاقیت عکاس دارد.»