کتاب «مکاننگاری عکاسانه: خاستگاهها و رویکردها»، با توجه به تاریخ عکاسی، رویکردهای متفاوت نسبت به تصویرگری عکاسانهی مکانها را مورد بررسی قرار داده است. از طرفی، مؤلف بر آن بوده تا علاوه بر ارائه مباحثی مفید برای عکاسان علاقهمند به مبحث مکاننگاری، راهی را به سمت ارتباط برقرار کردن با چنین آثاری نیز بگشاید.
مولف کتاب سعی دارد با نگاهی معطوف به تاریخ منظرهنگاری، سیر و تغییرات این شاخه از عکاسی را بررسی کند، وی در مقدمهی کتاب اینطور مینویسد:
«به منظور درک بیشتر این نوشتار، متن این کتاب بر اساس سیر تاریخی اتفاقات و جریانات رسانهی عکاسی نگاشته شده است. «تاریخ» در یک قاعده کلی، همچون مجموعهی به هم پیوستهای از وقایع عمل میکند. مختصات هر رویداد در طول زمان، به واسطهی رابطهاش با رویدادهای پیش و پس از آن تعریف میشود. متن این کتاب، با جداکردن حلقههای کلیدی در زنجیرهی بلند تاریخ عکاسی و شرح آنها، بسط پیدا کردهاست. در این راه، تنها آثار عکاسانی که توانستهاند با رویکرد خاص خویش مفهوم «مکاننگاری» را تحت تاثیر قرار دهند، مورد بررسی قرار گرفتهاست. واژهی «مکاننگاری» نیز نه در اشاره به جریان و رویدادی خاص، بلکه به معنی «فعل عکاسی کردن از یک مکان» در این کتاب مورد استفاده قرارگرفتهاست. در تعریف اخیر، یک اثر «مکاننگاری» دارای ویژگیهای مشخصی است: «وسیع» است مانند چشمانداز یا «محدود» است مانند یک کوچه؛ «ماهیت شخصی» را نمایان میکند مانند یک کوه و یا یک ساختمان و یا «مکان بیمرزی» را به تصویر میکشد، مانند یک دشت؛ و در نهایت به شیوهی سیاه و سفید تهیه شدهاست و یا به شیوهی رنگی.»
بر همین اساس کتاب با بررسی اولین عکس تاریخ عکاسی که متعلق به ژوزف نیسفور نیِپس و شکلی از منظرهنگاری است آغاز میشود. نویسنده به شکلی زنجیروار در تاریخ عکاسی به جلو حرکت میکند و سعی دارد چگونگی تغییرات تاریخ منظرهنگاری و تاثیری که عکاسان و مکاتب مختلف بر همدیگر گذاشتهاند را بررسی کند. قطعات کوتاه و پرمغز کتاب گاهی رنگ و بویی فلسفی تحلیلی به خود میگیرند و به دنبال چرایی این سیر تاریخی هستند. کتاب رد این تاثیرپذیری را تا عکاسان معاصری مثل آندریاس گورسکی، گرگوری کرودسون و جف وال پیگیری میکند.
این کتاب توسط موسسهی فرهنگی و پژوهشی چاپ و نشر «نظر» منتشر شده است.