شاید ادوارد برتینسکی پر دغدغه‌ترین عکاس حال حاضر جهان در قبال موضوع محیط زیست باشد، حتی شروع عکاسی صنعتی برای او ناشی از همین دغدغه بود: « اولین بار که عکاسیِ صنعتی را شروع کردم به‌خاطر حیرتی بود در برابر آنچه از ما به عنوان گونه‌ای از موجودات سر می‌زند.» برتینسکی در مجموعه عکس‌هایش به مهمترین ذخایر طبیعت یعنی آب، نفت، معادن و نمک‌زارها می‌پردازد و معتقد است: «ما به دنبالِ امیال‌مان هستیم – به دنبال شانسی برای خوب زندگی کردن – ولی آگاهانه یا ناآگاهانه می‌دانیم که جهان در عذاب است تا ما کامیاب شویم». وی در عین حال نگاهی کاملا جزیی‌نگر هم دارد؛ در پی حادثه‌ی نفت‌کش Exxon Valdez، همه‌ی شرکت‌های بیمه از سال 2004 اعلام کردند دیگر نفت‌کش‌های تک لایه را بیمه نخواهند کرد، در پی شنیدن این خبر برتینسکی علاقه‌مند می‌شود بداند چه سرنوشتی در انتظار دیگر نفت‌کش‌هایی است که دیگر قادر به هیچ فعالیتی نیستند. وی پس از تحقیقاتی متوجه می‌شود این نفت‌کش‌های عظیم در هند و بنگلادش قطعه قطعه می‌شوند، مجموعه عکس (تخریب کشتی) حاصل سفر برتینسکی به این مناطق آسیا است. جنبه‌هایی زیبایی‌شناسانه آثار برتینسکی ناشی از تعمق وی در تاریخ هنر و رسانه‌ی عکاسی است: «به نظر من عکاسی رسانه‌ای بسیار عالی است برای اینکه بتوان با آن رشد کرد و به بلوغ رسید، زیرا هرچه بیشتر عکاسی کنید، هرچه بیشتر در مورد جهان بدانید و دین خود را نسبت به پیشینیان خود در هنر بیشتر درک کنید، بیشتر می‌توانید از تاثیر پیشینیان برای غنی ساختن هنر خود بهره ببرید.»
